Vatan haini gazeteci Ali Kemal

Ali Kemal, Peyam-ı Sabah gazetesinin sahibiydi. Asıl adı Ali Rıza’ydl. Vatan şairi N amık Kemal’e hayranlığından Ötürü Ali Kemal adıyla yazıyordu. Gel gör ki, vatan şairi'nin adım taşıyan Ali Kemal, vatan ve  basın tarihine, gelmiş geçmiş en şöhretli hain gazeteci olarak geçti. 

İngiliz Muhipleri Cemiyeti’nin kurucularındandı. 

Milli Mücadele’ye düşmandı. ”Avrupa ile başa çıkmayı hangi Asya kavimi başardı ki, biz başarabilelim” diye makaleler yazıyordu. 

Mustafa Kemal’den kişisel olarak nefret ediyordu. Mustafa Kemal’i saplantı haline getirmişti. ”Onunla tokalaşmak, eşkıyaya el uzatmaktır” diyordu. 

”Berduş” diyordu. 

”Derme çatma bir ordu kurmuşlar, dövüşüp duruyorlar, zırzoplar, tam istiklal isteriz diye tutturmuşlar, halbuki ne demiş Arap, elhekmü limen galebe, galibin dediği olur, işte bu kadar” diyordu. 

Kuvvacıları şöyle tarif ediyordu: 

”Çanlarına ot tıkanıyor, moralleri pek düşük, çoğu yalınayak, teçhizatları noksan, gerçi birkaç kamyonları var ama, hepsi kullanılmaz halde, motorları bozuldu mu tamir edilemiyor, benzinleri yok, yedek parçaları yok, taşıma için ancak mandaları var, Mustafa Kemaller faydalı hiçbir işe yaramazlar, hamdolsun sayıları azdır, bunları hastalanmış uzuv gibi kesip atmalı!” 

"Mustafa Kemal medeniyet dünyasını aleyhimize çevirmek için Anadolu'da havsalaya sığmaz delilikler yapıyor, cinayetler işliyor” diyordu. 

”Eyy Müslüman kardeşlerimiz, teşkilat-ı milliyeye aldanmayınız, bolşevik kafası taşıyan yurtsuz serserilerdir bunlar” diyordu. 

”Kuvayı Milliye şaklabanlıktır. Bunlar Afyon’u, Eskişehir’i, Kütahya’yı, Bursa vesaireyi kurtarsalar bile görüşümüzü değiştirmeyiz” diyordu. 

TBMM açıldığı gün şunu yazdı... 

”Bu millici mahluklar kadar, başları ezilmek ister yılanlar hayal edilemez, düşmanlar onlardan bin kere iyidir!” 

Büyük Taarruz başladığı gün şunu yazdı...,

”Kuvayı Milliye bugüne kadar yaptıklarıyla asla kazanmamış, daima kaybetmiştir. Ankara bizi doğru yola girmekten alıkoyuyor. Ankara başımızda oldukça bu keşmekeşten hayır doğmaz. Bu düşüncelerim hakkında yanılırsam, yalnız kalemimi kırmam, insanlığımdan bile istifa ederim. Fakat olaylar gösterecektir ki, yanılmış olmayacağım.” 

(Ali Kemal’in ilk eşi İngiliz’di. Kilisede evlenmişlerdi. Oğlunun adı Wilfred’di, İngiltere’de büyüdü, subay oldu, pilot oldu, İkinci Dünya Savaşı’nda gösterdiği cesaret ve yararlılık nedeniyle İngiliz Üstün Liyakat Madalyası aldı, evlendi, oğlu oldu, oğlu da evlendi, torunu Boris doğdu. Alexander Boris de Pfeffel Johnson... Dedesi Ali Kemal gibi gazeteci oldu, Muhafazakâr Parti’den milletvekili oldu, Londra belediye başkanı oldu, İngiltere dışişleri bakanı oldu.) 

(Ali Kemal'in ikinci eşi Türk’tü. Bir oğlu daha oldu, Zeki Kuneralp... İsviçre’de büyüdü, hukuk okudu. Üniversiteyi bitirince ”memlekete döneceğim” dedi. Aile büyükleri itiraz etti, "gitme, seni yaşatmazlar orada" dediler, dinlemedi. İngilizce, Almanca, Fransızca bilen donanımlı bir gençti, dışişleri bakanlığının memuriyet sınavına girdi, kazandı. 

Mustafa Kemal rahmetli olmuştu, cumhurbaşkanı İsme İnönü'ydü. Dışişleri sınavını kazananların dosyalarım getirdiler, birinin üzerinde “menfi" notu vardı. ”İşe alınması muvafık değildir" yazıyordu. Sakıncalı'ydı. 

İsmet İnönü dosyayı açtı, okudu, kırmızı kalemle belirtilmişti, Ali Kemal’in oğluydu. Menfi kelimenin üstünü çizdi, müspet yazdı, muvafık değildir’in üstünü çizdi, muvafakat ediyorum yazdı, imzaladı. ”Devlete kin yakışmaz, babalarının suçunu evlatlar çekmemeli, biz bu cumhuriyeti kanla kurduk ama, insanla büyüteceğiz” dedi. Dosyayı uzatırken de ekledi, ”ben bunu Mustafa Kemal Atatürk’ten böyle öğrendim" dedi. 

Kuvayı Milliye ruhu, işte buydu. 

Kaynak:

"MUSTAFA KEMAL" Yılmaz Özdil