Vahhabiliğin din anlayışı ve ilkeleri..!

Muhammed bin Abdülvahhab’ın üzerinde önemle durduğu tevhid (Allah’ın birliği) konusundaki yorumu çevresinde toplanır. Ibn Abdülvehhab’a göre tevhid, kullukta Allah’ı bir tanımaktır. Tevhid kelimesini (lâ ilâhe illallâh) söylemek, Allah’tan başka tapımlan şeyleri tanımadıkça bir anlam taşımaz. Allah kalple, dille ve davranışlarla birlenmelidir. Bunlardan birisinin eksik olması durumunda, kişi Müslüman olamaz. Tevhid üçe ayrılır. Ilki, Allah’ı isim ve sıfatlarında birlemek (tevhidi esma ve sıfat), ikincisi Allah’ı rabllkta birlemek (tevhidi rububiyet), üçüncüsü de Allah’ı ilahlığında birlemektir (tevhidi uluhiya). Allah’ı bu üç biçimde birleme, ancak amellerle mümkündür. Buna göre Kur’an ve sünnet’in dışında emir ve yasak tammamak, Hz. Muhammed’in döneminde bulunmayan şeyleri terk ederek Allah’ı birlemek gerekir. Bu tevhide, ameli tevhid denir. Herhangi bir hüküm koyucu tammak, Allah’tan başkasından yardım dilemek, peygamber için bile olsa, Allah dışındaki bir varlık için kurban kesmek, adakta bulunmak kişiyi küfre düşürür, can ve mal dokunulmazlığını ortadan kaldırır.

Bu tevhid anlayışının getirdiği önemli sonuçlar vardır. Bunlardan birisi, Hz. Muhammed’den şefaat talebinde bulunulamayacağıdır. Şefaat, Allah’a özel bir haktır. Bu nedenle Hz. Muhammed’den doğrudan şefaat talep etmek, onu Allah’a ortak tutmaktır. Nitekim müşrikler de Allah’ı kabul ettikleri halde, melekleri, putları şefaatçi kabul ettikleri için müşrik olmuşlardır. Şefaat inancı gibi yaygın olan tevessül inancı da şirktir. Tevessül inancı, daha çok tasavvufçular arasında yaygındır. Bir takım şeyhlerin, velilerin hem hayatlarında, hem de öldükten sonra tasarruf sahibi olduklarına inanılmakta, onların himmetleri dilenmekte ve aracı kılınmaktadırlar. Bu da açık bir sirktir. Çünkü günahın yaratmada, yönetmede, tasarruf etmede, isleri düzenleme ve belirlemede ortağı yoktur.
Vahhabiliğin Ilkeleri

Dini silahla uygulamaya çalışan, namaz kılmayana ölüm cezası öngören, kendilerinden olmayanlan kafir bilerek mezarlıklarını ayıran, Peygamber devrinde olmayan her şeyi sapıklık ilan eden, aklı dışlayan, amelsiz imam küfür sayan, Kur’an ayetlerini akılla yorumlamayı yasaklayan Vahhabilik’in ana ilkeleri şu şekilde toplanabilir:

1)Allah’ın zatı, sıfatı ve fiili aynıdır. Ayrı olamaz.

2) Bu Tevhid’dir. Tevhide inanmayanın malı, canı helaldir.

3) Amel imanın içinde gizlidir, amelsiz iman olamaz.

4) Ameli yerine getirmeyene harp açılır. Kestiği yenmez. Bu kişilere karşı cihat edilir.

5) Ayetleri yorumlamak küfürdür. Hüküm zâhire göredir. 

6) Allah’a aracısız ibadet şarttır. Mürşit, şeyh, veli, aracı küfürdür.

7) Kesin delil Kur’an’dır. Şia, kelam, tasavvuf, tarikat uydurmadır.

8) Kur’an ve Hadis’ ten başka her şey bidattır.

9) Mezar, türbe yapmak, adak adamak, kabir ziyareti küfürdür

10) Allah’tan başka kimseden yardım beklemek küfürdür.

11) Amelde 4 mezhep helâldir. Tarikat küfürdür, sömürü aracıdır.

12) Namazı cemaatle kılmak şarttır. Namaza gelmeyen ceza alır.

13) Sigara, nargile, içki ve kahve içene kırk değnek vurulur.

14) Vakıf bâtıldır. Vakıf kuranlar servetlerini kaçıranlardır.

15) Muska, tespih, zikir, sünnet ve name namaz batıldır.

16) El öpmek, boyun kırmak, evliya kabri ve sakalı şerif ziyareti, mevlüt ve kaside okuma, çalgı dinlemek, eğlenmek şirk’tir.