Zaman-Mekân eğrisi

“Einstein’ın keşfettiği şeylerden birisi zaman-mekânın kavisli olduğuydu. Bir şey her ne zaman güneş gibi büyük bir nesneye yaklaşmaya kalksa onun devasa kütlesi tarafından çekilir, sanki aniden büyük bir çukura dönerek düşmüş gibi olur. Bu çekim kuvvetini açıklar. Uzay kavislidir ve uzay ile zaman ilişkili olduğu için zaman da kavislidir. Genel izafiyet teorisi der ki; çekim güçlüyken zaman daha yavaş, çekim zayıfken de daha hızlı akar. Bunun, tümü birbiriyle ilişkili çok çeşitli sonuçları vardır. İlki kendine has nitelikleri nedeniyle kozmostaki her cismin kendi çekim kuvveti olmasıdır, bu da evrenin her köşesinde zamanın farklı aktığı anlamına gelir. İkinci sonuç ise aydaki zamanın dünyadakinden ve dünyadaki zamanın da aydakinden daha farklı aktığıdır. Cismin hacmi ne kadar büyükse yüzeyindeki zaman da o kadar hızlı akar: Aşırı derecede güçlü çekim gücüne sahip olan nesneler kara delik olarak bilinirler; yani bir gemi kara deliğe yaklaşırsa geminin mürettebatı evrenin tarihinin hızlanarak aktığını ve sona erdiğini görebilir.”